Morgen is de dag, dat Anke naar huis mag/moet/gaat

Vandaag is de dag dat het allemaal ten einde loopt. Nog één nachtje slapen en dan vlieg ik terug naar Nederland. Niet om een weekje kerst te vieren om vervolgens weer terug hierheen te komen. Nee, morgen ga ik terug naar Nederland, back to reality, voorgoed. Al voelt het niet zo. Want ik weet dat ik nog eens terug wil. Terug naar Budapest, terug naar Hongarije. Maar dan als toerist en wie weet met iemand samen die deze stad nog niet heeft gezien, wie ik dan alle ins en outs nog weet te laten zien. Misschien ga ik zelfs wel m’n Poolse vriendin opzoeken die hier nog een tweede semester blijft, daar hebben we het immers meerdere keren over gehad.

Hoe graag ik nu ook naar huis wil, ik voel dat ik straks minstens zo erg terug verlang naar hier. Gek is dat. Het lijken twee hele aparte werelden waarvan ik er straks eentje ga inruilen voor mijn leventje terug in Nederland, in Veghel, Eindhoven of nog ergens anders, alsof ik dit half jaar straks gedroomd heb. Alsof het niet écht was, zo ga ik dan door met mijn saaie gewone leventje. Althans zo ziet dat er nu voor mij uit. Het leven is hier zo anders als thuis. Dat heb ik wel gemerkt in die week met kerst. Ik zat weer bomvol gepland en heb geen dag rustig aan gedaan, gewoon omdat het kon?! En dat doe ik hier soms dagen achtereen. De tijd hebben om een boek te lezen, film te kijken midden op de dag of gewoon doodleuk een dutje te doen.. Nee, die tijd NEEM ik! Waarschijnlijk ook omdat ik die tijd hier heb, maar toch. Het leven in Nederland is zo ontzettend druk, volgepland en hectisch dat ik bijna bang ben om terug te gaan. Weer helemaal opgeslokt te worden. Want ik weet 100% zeker dat dat is wat er met me gaat gebeuren. Niet alleen die twee weken dat ik nog ‘vrij’ heb als ik terug kom, niet alleen tijdens mijn waarschijnlijk mega drukke afstudeerstage.. ook tussendoor en daarna. Want zo ben ik.

Gisteren heb ik mijn eerste koffer al bomvol gepropt en mijn tweede voor de helft. Die andere helft moet nog gevuld worden met wat hier nog ligt. (Hopelijk gaat me dat lukken!!) Alles is van de muren af; ze zijn weer kaal. Al ons eten is bijna op want ja, ons ben zuuuunig! (zelfs hier) Het geld is namelijk ook zo goed als op. Maar wat heb ik nog voor leuks gedaan in die tijd dat ik dus terug ging naar Budapest?

Nieuwjaar vieren! Dat was anders dan anders, zonder familie en vrienden van thuis. Eerst hebben we met 6 Hollandse meiden gegeten. Ieder een gang en heerlijk was het, ook al bestond het hoofdgerecht uit een simpele pasta bolognese en was het allemaal budget. Dat maakt geen drol uit! Kelly’s campagne-fles voor 2,5 liter nog “gekillt” met z’n alle en toen rond een uur of half 10 ieder zijn eigen gangetje gegaan. Evy en Renée gingen naar een huisfeest van huppeldepup, Kelly en Vera naar een georganiseerd vaag feest achter het stadspark en Floor en ik gingen richting tram om naar het huisfeest van Gosia en Klaudia te gaan. En wat troffen we daar aan? EEN EN AL GEKTE! Maar het was gezellig geweest! Kan me alleen geen 12 uur moment herinneren. Zo van, 10.. 9.. 8.. 7.. enz.
Zouden ze dat hier niet hebben? Geen idee, rond een uur of half 1 Floor meegenomen en thuis in bed gelegd (nou was ik het niet!) en daarna weer op zoek gegaan naar een feestje. Rond een uur of 6 lag ik thuis weer in bed. Oud en nieuw was toch een soort van niet compleet zonder veel bekende, aftellen tot 12 uur, familie en vrienden om me heen.

Convin Teto. Beter bekent als de dupstep-club, waar dus aan één langdradig stuk door dubstep muziek wordt gedraaid. Om moe van te worden. Dan maar drinken dacht ik want die muziek de hele avond aanhoren ging hem niet worden. Dit was mijn eerste keer daar en had er heel veel van verwacht maar na alle gave verhalen viel die ene zaal met die takkenherrie toch wel tegen. Stelletje gek gedaan en wijntjes gedronken, zelfs nog aan de shotjes gezeten met Renee.. wat niet echt een positieve werking had om mij op dat moment. Maar samen met mijn mede-stappers de tram prima kunnen vinden en thuis gekomen. Tsja, ik had toch wat goed te maken na O&N!

Op de donderdag daarna met een enorme kater naar Steffi gegaan. Daar gingen we met zo’n beetje alle Nederlandse meiden (+ Steffi’s vriend) Thais eten. Ik was benieuwd! Anke heeft namelijk een zwakke maag, zeker met een kater, dus pittig eten was een uitdaging! Bij het bestellen de curries ontweken en dus prima kunnen eten, het heeft wel wat weg van Chinees maar dan anders. Dus nu weten jullie het nog niet, maar wel het proberen waard ;)

Op vrijdag Vera meegenomen (Kelly had d’r vriend op bezoek) om de deur weer eens uit te gaan. Die was namelijk stevig ziek geweest. Wij, hup naar de Szimpla. Voor ons de laatste keer. Ik heb de Szimpla al eens eerder proberen te beschrijven: onmogelijke klus! Dus come and see it yourself. Szimpla was die avond BOM vol, en dan ook echt met hoofdletters ja! Maar gelukkig nog een plaatsje kunnen vinden en een heerlijke chocolademelk gedronken met kersensmaak.. Erbij zijn is meemaken! Daarna met z’n drieën op zoek gegaan naar iets ‘nieuws’, en dat was nog moeilijker dan het lijkt. Toen hebben we rond half 11 aan de limonade gezeten en genoot Vera nog van een toetje van de kaart.. hier kan het allemaal!

Het weekend heb ik hier overgeslagen want toen was is ziek. Mega keelpijn en apotheken in heel Budapest gesloten. Maandag dus meteen pillen gehaald en zo zonder recept een kuurtje gekregen. BAM.. zes dagen geen alcohol voor mij! Dan maar shoppen, geslaagd. ’s Avonds uit eten met de Nederlandse meiden voor ongeveer een tientje per persoon (wat ga ik dat missen!) en daarna de laatste Morrison’s avond. Balen dat ik die 3 bier niet zelf op heb kunnen drinken. Ik heb het bij 1 cola gehouden. Jaja, ik hoor jullie al lachen! Maar goed, alles om van die keel- en hoofdpijn af te komen. Super gezellig gehad met iedereen nog, van sommige afscheid genomen, tegen sommige zei ik ‘Tot in Nederland’, tegen een enkeling ‘Tot woensdag’ en tegen één iemand ‘Tot morgen’. Dat was Floor natuurlijk!

En vandaag, twee nachtjes slapen verder, twee koffers verder, 3 kale muren verder, een poetsbeurt verder, nog even een laatste must-do van mijn lijstje afgestreep: de Sugar Shop! Erg leuk en een hele ervaring:) Op de wc begeef je je in een achtbaan, handen wassen daarna doe je in een bak met snoepjes, de obers hebben zo’n schattig rood strikje en de taartjes zijn uiteraard goddelijk! Zo nog even een laatste drankje doen hier in Budapest.. en nu?

En nu.. nog 1 nachtje slapen, 1 taxiritje naar het vliegveld, 1 keer inchecken en douane, 1 vliegtuigvlucht verwijdert van jullie!!!!

HOPPA!!

(Laatste) kus vanuit Budapest, Anke